magnetit
magnetit (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik magnetit magnetity dopełniacz magnetitu magnetitov celownik magnetitu magnetitom biernik magnetit magnetity miejscownik magnetite magnetitoch narzędnik magnetitom magnetitmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) magnetovec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. magnetitový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 389.
- ↑ Hasło „magnetit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka M – N.
magnetit (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en magnetit, magnetiten
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „magnetit” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
magnetit (język węgierski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: