magn

magn (język islandzki)

wymowa:

IPA: [mag̊̊n] lm [mœg̊̊n]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ilość, liczba

(1.2) moc, siła

odmiana:

(1.1) lp magn, ~, ~i, ~s (~ið, ~ið, ~inu, ~sins); lm mögn, mögn, mögnum, ~a (mögnin, mögnin, mögnunum, ~anna)

przykłady:

(1.1) Rannsóknin sýndi það að ég er með hækkað magn rauðra blóðkorna. → Badanie wykazało, że mam zwiększoną ilość czerwonych ciałek krwi.

składnia:

kolokacje:

(1.2) rafmagn • rafsegulmagn

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magnari, megn

czas. mega, megna

przym. magnlaus, megn

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: