męskoosobowy

męskoosobowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɛ̃w̃skɔːsɔˈbɔvɨ], AS: [mẽũ̯sk•osobovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • dł. sam.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) gram. zob. rodzaj męskoosobowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	męskoosobowy		męskoosobowa	męskoosobowe	męskoosobowi	męskoosobowe
dopełniacz	męskoosobowego		męskoosobowej	męskoosobowego	męskoosobowych
celownik	męskoosobowemu		męskoosobowej	męskoosobowemu	męskoosobowym
biernik	męskoosobowego	męskoosobowy	męskoosobową	męskoosobowe	męskoosobowych	męskoosobowe
narzędnik	męskoosobowym		męskoosobową	męskoosobowym	męskoosobowymi
miejscownik	męskoosobowym		męskoosobowej	męskoosobowym	męskoosobowych
wołacz	męskoosobowy		męskoosobowa	męskoosobowe	męskoosobowi	męskoosobowe
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) rodzaj męskoosobowy • rzeczownik męskoosobowy

synonimy:

(1.1) skr. m.-os.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. męski + -o- + osobowy

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) чоловічий персональний

źródła: