mær

mær (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dziwka, puszczalska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mær (język farerski)

wymowa:

znaczenia:

zaimek, forma fleksyjna

(1.1) D. lp od og → mnie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mær (język islandzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poet. dziewczę

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mær (język staronordyjski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziewczyna

(1.2) dziewica

(1.3) poet. córka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) skjaldmær

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skjaldmær

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: