luj
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
luj (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pogard. niechlujny, mocno zaniedbany mężczyzna budzący wstręt swoim wyglądem[1]
- (1.2) pot. pogard. chuligan, przestępca[1], łobuz
- (1.3) slang. pogard. heteroseksualny mężczyzna będący obiektem pożądania homoseksualisty, często również zgadzający się na współżycie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) slang. szkoln. ocena niedostateczna
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik luj luje dopełniacz luja lujów celownik lujowi lujom biernik luja lujów narzędnik lujem lujami miejscownik luju lujach wołacz luju luje - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik luj luje dopełniacz luja lujów celownik lujowi lujom biernik luja luje narzędnik lujem lujami miejscownik luju lujach wołacz luju luje
- przykłady:
- (1.1) Na ławce leżał luj, a obok w wózku stał cały jego dobytek.
- (1.2) Boję się puszczać Bartka samego na plac zabaw, bo tam się kręcą jacyś luje.
- (1.3) Studencik czytał mnie i znał mój stosunek do lujów, wiedział, że zawsze z nimi znajdę wspólny język, podobnie jak ze złodziejami i mafiosami, policjantami i tirowcami…[2]
- (1.3) Jeden policjant to był taki zajebisty luj, że wszystko przestało się dla mnie liczyć[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło luj w: Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 156, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3.
- ↑ 2,0 2,1 Michał Witkowski Zbrodniarz i dziewczyna, Świat Książki, Warszawa 2014, ISBN 9788379432844