lubo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lubo (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈlubɔ], AS[lubo]
?/i
znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) przest. miło, przyjemnie

spójnik

(2.1) przest. choć, chociaż; acz, aczkolwiek

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) przest. W. lp od luba
odmiana:
przykłady:
(1.1) Poczuł się lubo, gdy pierwszy łyk okowity rozszedł się po ciele.
(2.1) Droga ciągle, lubo nieznacznie, szła w górę.
(2.1) Na niej siedział niemłody mężczyzna, […] z postacią krzepką i dobrze zbudowaną, lubo nieco pochyloną przez wiek, a może i przeniesione trudy życia[1].
(3.1) Moja lubo, moja mamo, kogóż my na chorążego wybierzemy?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) luboć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. E. Orzeszkowa, Na prowincji.
  2. Michał Czajkowski, Owruczanin, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1927, s. 103.