lokant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lokant (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. liczba lub litera wskazująca miejsce przyłączenia podstawnika do szkieletu cząsteczki związku chemicznego; zob. też lokant w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniklokantlokanty
dopełniaczlokantu/lokanta[1]lokantów
celowniklokantowilokantom
bierniklokantlokanty
narzędniklokantemlokantami
miejscowniklokancielokantach
wołaczlokancielokanty
przykłady:
(1.1) Łańcuch główny numeruje się tak, aby suma lokantów przy podstawnikach była jak najmniejsza.
(1.1) W nazwie 3-metyloheksan cyfra 3 jest lokantem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Lokant – lokanta czy lokantu?” w: Poradnia językowa PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=lokant&oldid=8004798”