logomachia

logomachia (język polski)[edytuj]

wymowa:: IPA: [ˌlɔɡɔ̃ˈmaxʲja], AS: [logõmaχʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. spór o słowa, nie o meritum sprawy

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	logomachia	logomachie
dopełniacz	logomachii	logomachii / przest. logomachij
celownik	logomachii	logomachiom
biernik	logomachię	logomachie
narzędnik	logomachią	logomachiami
miejscownik	logomachii	logomachiach
wołacz	logomachio	logomachie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: franc. logomachie^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) logomachy
interlingua: (1.1) logomachia
łaciński: (1.1) logomachia ż
włoski: (1.1) logomachia ż

źródła:

↑ Hasło „logomachia” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 695.

logomachia (interlingua)[edytuj]

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) logomachia, spór o słowa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. logomachic, logomache

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logomachia (język łaciński)[edytuj]

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) walka słowna, spór słowny^[1]

odmiana:

(1.1) logomachia, logomachiae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	logomachia	logomachiae
dopełniacz	logomachiae	logomachiārum
celownik	logomachiae	logomachiīs
biernik	logomachiam	logomachiās
ablatyw	logomachiā	logomachiīs
wołacz	logomachia	logomachiae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Hasło „logomachia” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 392.

logomachia (język włoski)[edytuj]

wymowa:: IPA: /lo.go.ma.ˈki.a/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) logomachia, spór o słowa

odmiana:: (1.1) lp logomachia; lm logomachie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: gr. λογομαχία < gr. λογο- + -μαχία

uwagi:

źródła:

[1] Hasło „logomachia” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 695.

[J1958-2] Hasło „logomachia” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 392.

[1]

[1]