litość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

litość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈlʲitɔɕʨ̑], AS[lʹitość], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współczucie, miłosierdzie, żal nad kimś
(1.2) rzecz. odprzym. od: lity; cecha tego, co lite
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tam powinien łowić ryby w mętnej wodzie, tam gdzie wszystko było zabronione, nielegalne, niejasne, pozbawione litości i dochodowe[1].
składnia:
(1.1) litość dla kogoś/nad kimś[2]
kolokacje:
(1.1) brać na litość
synonimy:
(1.1) miłosierdzie, ubolewanie, współczucie, zmiłowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. politowanie n, litościwość ż
czas. litować, litować się ndk., zlitować się dk.
przym. litościwy
przysł. litościwie
związki frazeologiczne:
na litość boską
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Stasiuk, Taksim, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.