literalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

literalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌlʲitɛˈralnɨ], AS[lʹiteralny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. mający związek ze ścisłym rozumieniem, przytoczeniem lub tłumaczeniem czyichś słów[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Księgi biblijne nazywaBożymi”, ale nie próbował teoretycznie tego wyjaśnić. 70% cytatów czerpie z Nowego Testamentu Stosował przede wszystkim interpretację alegoryczną i typologiczną, ale czasami także literalną[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) literalny przekład • literalna interpretacja • literalne rozumienie
synonimy:
(1.1) dosłowny, ścisły
antonimy:
(1.1) przenośny, swobodny
hiperonimy:
(1.1) wierny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. literiada ż, litera ż, literka ż, literówka ż, liternictwo n, literalność ż
przym. literowy
przysł. literalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Waldemar Ceran, Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.