lichotník
lichotník (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) pochlebca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lichotník lichotníci dopełniacz lichotníka lichotníků celownik lichotníkovi / lichotníku lichotníkům biernik lichotníka lichotníky wołacz lichotníku lichotníci miejscownik lichotníkovi / lichotníku lichotníci narzędnik lichotníkem lichotníky
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
lichotník (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) pochlebca, komplemenciarz[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lichôtka ż, lichotivosť ż
- forma żeńska lichotnica ż, lichotníčka ż
- czas. lichotiť ndk., zalichotiť dk., polichotiť dk.
- przym. lichotivý, lichotnícky
- przysł. lichotivo, lichotnícky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.