laudacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

laudacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. mowa pochwalna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Gratulacje odebrałem, stosowną laudację usłyszałem, a uścisk dłoni burmistrza wyrażał jak najcieplejsze uczucia[1].
(1.1) Następnie nadszedł czas na laudacje nt. osób nagrodzonych i wręczenie im tytułów. W laudacji Marii Ollick przedstawiono nie tyle sylwetkę ww., co podkreślono jej wkład w propagowanie tradycji borowiackich poprzez wielokierunkową działalność i prezesurę w BTK[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wygłaszać / wygłosić laudację
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ryszard Niemiec, Gazeta Krakowska, 2004-04-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. G., Tygodnik Tucholski nr 830, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.