kwintet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kwintet (język polski)[edytuj]

kwintet (1.1)
wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: kwin•tet
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. zespół pięciu muzyków lub śpiewaków
(1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów lub pięć głosów
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Z tym samym kwintetem artystka wystąpiła w Rejkiawiku.
(1.2) Kompozytor napisał 26 kwartetów i 6 kwintetów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kwintet dętykwintet fortepianowykwintet smyczkowy • kwintet harfowy
(1.2) kwintet fortepianowykwintet smyczkowy • Kwintet pstrągowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zespół
(1.2) utwór
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kwintecik mrz
przym. kwintetowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. quintetto < wł. quinto[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 17.