kurzęczak

kurzęczak (język polski)

wymowa:

IPA: [kuˈʒɛ̃n͇ʧ̑ak], AS: [kužẽṇčak], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) naturalny nawóz z obornika kurzego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurzęczak	kurzęczaki
dopełniacz	kurzęczaka	kurzęczaków
celownik	kurzęczakowi	kurzęczakom
biernik	kurzęczak	kurzęczaki
narzędnik	kurzęczakiem	kurzęczakami
miejscownik	kurzęczaku	kurzęczakach
wołacz	kurzęczaku	kurzęczaki

przykłady:

(1.1) W uprawach ekologicznych stosuje się kurzęczak do nawożenia upraw.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurczaczek mzw, kurzeniec mrz, kura ż, kurczak m, kurnik m, kurak m, kur m, kurczę n, kurka ż, kureczka ż

przym. kurzy

wykrz. kurka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: