kurdupel

kurdupel (język polski)

wymowa:

​, IPA: [kurˈdupɛl], AS: [kurdupel]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) posp. pogard. ktoś bardzo niski, krępy, przysadzisty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurdupel	kurduple
dopełniacz	kurdupla	kurdupli / kurduplów
celownik	kurduplowi	kurduplom
biernik	kurdupla	kurdupli / kurduplów
narzędnik	kurduplem	kurduplami
miejscownik	kurduplu	kurduplach
wołacz	kurduplu	kurduple
depr. M. i W. lm: (te) kurduple

przykłady:

(1.1) Synku, nie baw się z tym rudym kurduplem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) karzeł, kordupel; pot. grzdyl, karakan, konus, knypek, liliput, mikrus, pokurcz, pigmej; wulg. wypierdek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurduplowatość ż

zdrobn. kurdupelek mos

przym. kurdupli, kurduplowaty, kurduplasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kurczyć + dupa + -el

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shorty, shrimp
• baskijski: (1.1) kakanarru
• białoruski: (1.1) курдупель m
• francuski: (1.1) demi-portion ż, rase-bitume m/ż
• hiszpański: (1.1) tachuela ż, gorgojo m, zancajo m, arrancapinos m
• niemiecki: (1.1) Zwerg m
• rosyjski: (1.1) курдупель m
• ukraiński: (1.1) курдупель m

źródła: