kuni

kuni (język polski)

kunie (1.1) gniazdo

wymowa:

IPA: [ˈkũɲi], AS: [kũńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) od kuna: należący do kuny, określający kunę, używany przy kunie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	m.-os./mzw	mrz	f	n	m.-os.	nm.-os.
mianownik	kuni		kunia	kunie	kuni	kunie
dopełniacz	kuniego		kuniej	kuniego	kunich
celownik	kuniemu		kuniej	kuniemu	kunim
biernik	kuniego	kuni	kunią	kunie	kunich	kunie
narzędnik	kunim		kunią	kunim	kunimi
miejscownik	kunim		kuniej	kunim	kunich
wołacz	kuni		kunia	kunie	kuni	kunie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Mężczyźni zawsze mieli nakryte głowy - w domu aksamitną jarmułką, na którą na dworze nakładano kapelusz, w zimie kunią czapkę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kuni pysk / ogon / … • kunia morda / łapa / sierść / … • kuni błam / kołnierz • kunie futro

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kuna, kunica, kuniec

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. kuna

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

kuni (język suahili)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) drewno

odmiana:

(1.1) jak rzeczowniki w klasie 9 mające lm w klasie 10

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: