kumoter
kumoter (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. dobry znajomy lub przyjaciel[1]
- (1.2) przest. ktoś z grupy związanej wspólnymi interesami, pokrewieństwem[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kumoter kumotry dopełniacz kumotra kumotrów celownik kumotrowi kumotrom biernik kumotra kumotrów narzędnik kumotrem kumotrami miejscownik kumotrze kumotrach wołacz kumotrze kumotry ndepr. M. i W. lm: (ci) kumotrowie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kum
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kum m, kuma ż, kumoterki nmos, kumoterstwo n
- przym. kumoterski
- przysł. po kumotersku
- czas. skumotrzyć się
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. compater → ojciec chrzestny[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
