kumać

kumać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkũmaʨ̑], AS: [kũmać], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

kumać się

znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. brak)

(1.1) slang. rozumieć

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(2.1) pot. utrzymywać bliską znajomość, zażyłe stosunki

(2.2) przest. stawać się czyimś kumem lub kumą przez trzymanie dziecka do chrztu

odmiana:

(1.1) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		kumać
czas teraźniejszy		kumam	kumasz	kuma	kumamy	kumacie	kumają
czas przeszły	m	kumałem	kumałeś	kumał	kumaliśmy	kumaliście	kumali
	ż	kumałam	kumałaś	kumała	kumałyśmy	kumałyście	kumały
	n	kumałom	kumałoś	kumało
tryb rozkazujący		niech kumam	kumaj	niech kuma	kumajmy	kumajcie	niech kumają
pozostałe formy czas przyszły m będę kumał, będę kumać będziesz kumał, będziesz kumać będzie kumał, będzie kumać będziemy kumali, będziemy kumać będziecie kumali, będziecie kumać będą kumali, będą kumać ż będę kumała, będę kumać będziesz kumała, będziesz kumać będzie kumała, będzie kumać będziemy kumały, będziemy kumać będziecie kumały, będziecie kumać będą kumały, będą kumać n będę kumało, będę kumać będziesz kumało, będziesz kumać będzie kumało, będzie kumać czas zaprzeszły m kumałem był kumałeś był kumał był kumaliśmy byli kumaliście byli kumali byli ż kumałam była kumałaś była kumała była kumałyśmy były kumałyście były kumały były n kumałom było kumałoś było kumało było forma bezosobowa czasu przeszłego kumano tryb przypuszczający m kumałbym, byłbym kumał kumałbyś, byłbyś kumał kumałby, byłby kumał kumalibyśmy, bylibyśmy kumali kumalibyście, bylibyście kumali kumaliby, byliby kumali ż kumałabym, byłabym kumała kumałabyś, byłabyś kumała kumałaby, byłaby kumała kumałybyśmy, byłybyśmy kumały kumałybyście, byłybyście kumały kumałyby, byłyby kumały n kumałobym, byłobym kumało kumałobyś, byłobyś kumało kumałoby, byłoby kumało imiesłów przymiotnikowy czynny m kumający, niekumający ż kumająca, niekumająca kumające, niekumające n kumające, niekumające imiesłów przymiotnikowy bierny m kumany, niekumany kumani, niekumani ż kumana, niekumana kumane, niekumane n kumane, niekumane imiesłów przysłówkowy współczesny kumając, nie kumając rzeczownik odczasownikowy kumanie, niekumanie

(2.1-2) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		kumać się
czas teraźniejszy		kumam się	kumasz się	kuma się	kumamy się	kumacie się	kumają się
czas przeszły	m	kumałem się	kumałeś się	kumał się	kumaliśmy się	kumaliście się	kumali się
	ż	kumałam się	kumałaś się	kumała się	kumałyśmy się	kumałyście się	kumały się
	n	kumałom się	kumałoś się	kumało się
tryb rozkazujący		niech się kumam	kumaj się	niech się kuma	kumajmy się	kumajcie się	niech się kumają
pozostałe formy czas przyszły m będę się kumał, będę się kumać będziesz się kumał, będziesz się kumać będzie się kumał, będzie się kumać będziemy się kumali, będziemy się kumać będziecie się kumali, będziecie się kumać będą się kumali, będą się kumać ż będę się kumała, będę się kumać będziesz się kumała, będziesz się kumać będzie się kumała, będzie się kumać będziemy się kumały, będziemy się kumać będziecie się kumały, będziecie się kumać będą się kumały, będą się kumać n będę się kumało, będę się kumać będziesz się kumało, będziesz się kumać będzie się kumało, będzie się kumać czas zaprzeszły m kumałem się był kumałeś się był kumał się był kumaliśmy się byli kumaliście się byli kumali się byli ż kumałam się była kumałaś się była kumała się była kumałyśmy się były kumałyście się były kumały się były n kumałom się było kumałoś się było kumało się było forma bezosobowa czasu przeszłego kumano się tryb przypuszczający m kumałbym się, byłbym się kumał kumałbyś się, byłbyś się kumał kumałby się, byłby się kumał kumalibyśmy się, bylibyśmy się kumali kumalibyście się, bylibyście się kumali kumaliby się, byliby się kumali ż kumałabym się, byłabym się kumała kumałabyś się, byłabyś się kumała kumałaby się, byłaby się kumała kumałybyśmy się, byłybyśmy się kumały kumałybyście się, byłybyście się kumały kumałyby się, byłyby się kumały n kumałobym się, byłobym się kumało kumałobyś się, byłobyś się kumało kumałoby się, byłoby się kumało imiesłów przymiotnikowy czynny m kumający się, niekumający się ż kumająca się, niekumająca się kumające się, niekumające się n kumające się, niekumające się imiesłów przymiotnikowy bierny m kumany, niekumany kumani, niekumani ż kumana, niekumana kumane, niekumane n kumane, niekumane imiesłów przysłówkowy współczesny kumając się, nie kumając się rzeczownik odczasownikowy kumanie się, niekumanie się

przykłady:

(1.1) Nic nie kumam z tego, co ta frania paple.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chwytać, czaić, łapać

(2.1) kolegować się, przyjaźnić się; pot. kumplować się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kum mos, kuma ż, kumanie n, pokumanie n, skumanie n

czas. pokumać dk., skumać się dk.

przym. kumaty

wykrz. kum

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) piger
• hiszpański: (1.1) pillar
• rosyjski: (1.1) врубаться

źródła: