kukuryku

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kukuryku (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkukuˈrɨku], AS[kukuryku], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) dźwięk. dźwięk naśladujący pianie koguta

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) pot. pianie koguta
(2.2) pot. ozdoba stercząca z nakrycia włosów
(2.3) pot. włosy w nieładzie, sterczące
(2.4) gwara więzienna budzenie strażnika dla zabawy[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
(2.1-4) nieodm.,
przykłady:
(1.1) I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać, • Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać, • Że kogut na patykuZapiał gniewnie: "Kukuryku!"[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) robić / piać / zapiać kukuryku
(2.1) kukuryku koguta
(2.2) mieć kukuryku na głowie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
ani be, ani me, ani kukuryku
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gry i zabawy środowisk dewiacyjnych w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 102.
  2. Julian Tuwim, Ptasie radio.
  3. [1]