księżycowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

księżycowy (język polski)[edytuj]

księżycowy (1.1) krater
wymowa:
IPA[ˌcɕɛ̃w̃ʒɨˈʦ̑ɔvɨ], AS[ḱśũ̯žycovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Księżycem, dotyczący Księżyca
(1.2) ekspr. zob. nierealny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) cykl księżycowykalendarz księżycowyzegar księżycowypółksiężycowy • księżycowy kamieńpojazd księżycowy • księżycowy rok • księżycowa poświatanoc księżycowa • księżycowa tarcza • księżycowe krateryloty księżycowe • księżycowe miesiące
(1.1) księżycowy pomysł • księżycowa gospodarka • księżycowe planowanie
synonimy:
(1.1) książk. lunarny; rzad. poet. księżyczny[1]; przest. poet. miesięczny
antonimy:
(1.1) bezksiężycowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Księżyc m, księżyc m, księżycówka ż
przym. księżycowaty
przysł. księżycowo
związki frazeologiczne:
książk. krajobraz księżycowy
etymologia:
pol. księżyc + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „księżyczny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.