książnica

książnica (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miejsce gromadzenia i przechowywania księgozbioru

(1.2) przedsiębiorstwo handlujące książkami

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	książnica	książnice
dopełniacz	książnicy	książnic
celownik	książnicy	książnicom
biernik	książnicę	książnice
narzędnik	książnicą	książnicami
miejscownik	książnicy	książnicach
wołacz	książnico	książnice

przykłady:

(1.1) Znajdujemy więc w książnicy niniwskiej zbiór zaklęć magicznych na wszelkie choroby i wszelkie przygody, napisany w starożytnym języku Akkadów (=Akadyjczyków), ponadto wykłady snów i cudownych zjawisk, traktaty o wróżbach i zaklinaniach, oraz urywki ze zbioru hymnów religijnych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biblioteka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. księgarnia ż, książka ż, księga ż, książczyna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. księga + -nica

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) bibliotheca ż, bibliotheca ż

źródła: