krytykanctwo
krytykanctwo (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌkrɨtɨˈkãnʦ̑tfɔ], AS: [krytykãnctfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) krytykowanie, z którego niewiele wynika; skłonność do nierzeczowego krytykowania, wydawania bezcelowych negatywnych sądów
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik krytykanctwo krytykanctwa dopełniacz krytykanctwa krytykanctw celownik krytykanctwu krytykanctwom biernik krytykanctwo krytykanctwa narzędnik krytykanctwem krytykanctwami miejscownik krytykanctwie krytykanctwach wołacz krytykanctwo krytykanctwa
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. krytykancki, krytyczny
- rzecz. krytyk mos, krytykant mos, krytykantka ż
- czas. krytykować
- przysł. krytycznie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) крытыканства n
- rosyjski: (1.1) критиканство n
- źródła:
- ↑ Hasło „krytykanctwo” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 558.