Przejdź do zawartości

kryminogenny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kryminogenny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) sprzyjający powstawaniu przestępczości lub mający tendencję do generowania zachowań przestępczych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Uważały Filipa za prawego i dobrego człowieka, który wiele lat temu uległ czarowi młodej dziewczyny, wyciągnął z kryminogennego środowiska, umył, ubrał, wykształcił[1].
(1.1) Ważnym czynnikiem kryminogennym częste u recydywistów zaburzenia osobowości i daleko posunięte nieprzystosowanie społeczne, które potęguje długi pobyt w zakładach karnych[2].
(1.1) W uzasadnieniu projektu nowelizacji Kodeksu karnego wskazywano bowiem, że niektóre zaburzenia osobowości, wiążące się z brakiem empatii i wyrzutów sumienia czy też skłonnością do niekontrolowanych wybuchów agresji, stanowią czynnik kryminogenny i od lat wiązane ze skłonnościami do zachowań przestępczych, powodują bowiem reakcje drastycznie odbiegające od norm przyjętych w danej kulturze, zwłaszcza w zakresie relacji międzyludzkich (np. zaburzenia osobowości typu antysocjalnego, sadystycznego czy borderline)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kryminogenność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. krymino- + -genny[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Kofta, Fausta, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Recydywa” w: pl.wikipedia.org.
  3. Jerzy Lachowski, Polskie prawo karne po 25 latach obowiązywania Kodeksu karnego z 1997 roku, Wolters Kluwer, 2024.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kryminogenny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.