kruczoczarny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kruczoczarny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkruʧ̑ɔˈʧ̑arnɨ], AS[kručočarny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. mający kolor czarny, taki jak kolor pióra kruka[1]; bardzo czarny, intensywnie czarny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pochylił głowę; patrzył na spokojnego Generała zmrużonymi, wściekłymi oczyma spod kruczoczarnych brwi, z twarzy nabiegłą krwią, obrzmiałą od gęstego gniewu[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) kruczoczarny aksamit / zamsz • kruczoczarny eyeliner / lakier do paznokci / tusz do rzęs • kruczoczarny warkocz • kruczoczarny wąs • kruczoczarna kredka • kruczoczarna broda • kruczoczarna sierść • kruczoczarne futro / futerko • kruczoczarne pióro • kruczoczarne loki / włosy
synonimy:
(1.1) kruczy, czarny jak smoła, czarny jak heban
antonimy:
(1.1) śnieżnobiały, biały jak śnieg, biały jak kreda
hiperonimy:
(1.1) czarny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kruczy + -o- + czarny
uwagi:
(1.1) por. kruczy
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kolory
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „kruczoczarny” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jacek Dukaj, W kraju niewiernych, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.