kroczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kroczyć (język polski)[edytuj]

wrona kroczy (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkrɔʧ̑ɨʨ̑], AS[kročyć] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) iść wolno, dużymi krokami, dostojnie
(1.2) przen. dążyć, zmierzać do czegoś, starać się coś osiągnąć, zmierzać do czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) kroczyć na czele • kroczyć ulicą • kroczyć za trumną
(1.2) kroczyć do celu
synonimy:
(1.1) stąpać
(1.2) dążyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kroczenie n, krok m, kroczek m, wykrok m, przekraczanie n, przekroczenie n, krocze n, wykroczenie n, rozkrok mrz, wkroczenie n
czas. przekraczać ndk., przekroczyć dk.
przym. kroczny, krokowy, wykroczny
związki frazeologiczne:
kroczyć utartą drogą
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: