krawężnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

krawężnik (język polski)[edytuj]

krawężnik (1.1)
krawężnik (2.1)
wymowa:
?/i, IPA[kraˈvɛ̃w̃ʒʲɲik], AS[kravũ̯žʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. element budowlany oddzielający chodnik od jezdni i wyznaczający granicę między chodnikiem a jezdnią

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. obraź. policjant pracujący w drogówce[1] lub patrolu pieszym
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Jacuś spadł z roweru i rozbił sobie kolano o krawężnik.
(2.1) Byłbym wcześniej, ale krawężnik zatrzymał mnie tuż przed domem i wlepił mandat za brak świateł.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) borsztajn, gw. (Kujawy) burtnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krawędź ż, krawędziak m
przym. krawężnikowy, krawędziowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. krawędź
(2.1) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 142.