krętacz
krętacz (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik krętacz krętacze dopełniacz krętacza krętaczy celownik krętaczowi krętaczom biernik krętacza krętaczy narzędnik krętaczem krętaczami miejscownik krętaczu krętaczach wołacz krętaczu krętacze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bajerant, blagier, kombinator, kuglarz, lawirant, manipulant, manipulator, matacz, naciągacz, oszust, szarlatan; pot. cygan, fałszywiec, hochsztapler, kanciarz, macher, nabieracz, naciągacz, oszukaniec, picer, picuś, szachraj; daw. farmazon, przechera, szalbierz; reg. lewus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. krętactwo n, kręciek m, krętek m
- czas. krętaczyć ndk., kręcić ndk.
- przym. krętacki, kręty
- przysł. krętacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) twister, shyster
- białoruski: (1.1) прайдзісвет m
- francuski: (1.1) aigrefin m
- hiszpański: (1.1) trapacista m, embustero m
- interlingua: (1.1) prevaricator
- nowogrecki: (1.1) καταφερτζής m, κατεργάρης m, απατεώνας m
- rosyjski: (1.1) пройдоха m, плут m
- ukraiński: (1.1) пройдисвіт m
- wilamowski: (1.1) dryjer m
- włoski: (1.1) imbroglione m, macchinatore m, abbindolatore m
- źródła:
