koroniarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koroniarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. mieszkaniec Korony w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[1][2]
(1.2) ornit. rasy hodowlane gołębia skalnego
(1.3) slang. zawodnik lub kibic klubu sportowego o nazwie, bądź symbolu, związanym z koroną
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) A wyście to, koroniarze, nie podrwili pod Ujściem, a pod Wolborzem, a pod Sulejowem, a w dziesięciu innych miejscach?[3]
(1.2) Mamy tu również rasy ginące, jak koroniarz końcaty (to krakowska rasa, wyhodowana w XVIII wieku) i koroniarz sercaty (kształt piór na grzbiecie przypomina serce - stąd nazwa)[4].
(1.3) Brat Janusza, Andrzej, mieszkający obecnie w Luksemburgu, jeszcze jako " Koroniarz" debiutował w reprezentacji Polski […][5]
składnia:
kolokacje:
(1.2) koroniarz barwnoogoniastykoroniarz końcatykoroniarz sercaty
synonimy:
antonimy:
(1.1) boćwiniarz
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korona ż, koronka ż
forma żeńska koroniarka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. korona + -arz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koroniarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. rozdz. 10 w: H. Sienkiewicz, Potop, t. 5.
  4. (PSZ), Dziennik Polski, 2006-01-09, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  5. Czy mnie jeszcze pamiętasz?..., 1999-10-04, Narodowy Korpus Języka Polskiego.