kormidelník

kormidelník (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) sternik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kormidelník	kormidelníci
dopełniacz	kormidelníka	kormidelníků
celownik	kormidelníkovi / kormidelníku	kormidelníkům
biernik	kormidelníka	kormidelníky
wołacz	kormidelníku	kormidelníci
miejscownik	kormidelníkovi / kormidelníku	kormidelnících
narzędnik	kormidelníkem	kormidelníky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kormidlo n

czas. kormidlovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kormidelník (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) sternik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kormidlo n

forma żeńska kormidelníčka ż

czas. kormidlovať ndk.

przym. kormidlový, kormidelnícky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: