kopenhażanka
kopenhażanka (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌkɔpɛ̃nxaˈʒãnka], AS: [kopẽnχažãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Kopenhagi[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kopenhażanka kopenhażanki dopełniacz kopenhażanki kopenhażanek celownik kopenhażance kopenhażankom biernik kopenhażankę kopenhażanki narzędnik kopenhażanką kopenhażankami miejscownik kopenhażance kopenhażankach wołacz kopenhażanko kopenhażanki
- przykłady:
- (1.1) Wśród młodych kopenhażanek szerzy się moda na tatuaże.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkanka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Kopenhaga ż
- forma męska kopenhażanin mos
- przym. kopenhaski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od Kopenhaga
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kopenhażanin
- duński: (1.1) københavnerinde w, københavnerpige w
- esperanto: (1.1) kopenhaganino
- niemiecki: (1.1) Kopenhagenerin ż
- słowacki: (1.1) Kodančanka ż
- szwedzki: (1.1) köpenhamnska w
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 10.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
