kontinuum

kontinuum (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃ntʲĩˈnu^wũm], AS: [kõntʹĩnu^u̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• epenteza ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ciągły, zgodny z porządkiem zbiór elementów, które przechodzą jeden w drugi

(1.2) mat. moc zbioru

odmiana:

przykłady:

(1.1) Potrzebujemy widzialnej przeszłości, widzialnego kontinuum, widzialnego mitu początków, upewniającego nas co do naszego kresu.

składnia:

kolokacje:

(1) kontinuum seksualne • kontinuum językowe • kontinuum dialektalne

synonimy:

(1.1) continuum, ciągłość, trwanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. continuum < łac. continuus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) continuum; (1.2) continuum
• francuski: (1.1) continuum m; (1.2) continuum m
• interlingua: (1.2) continuo

źródła:

kontinuum (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kontinuum

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kontinuálny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: