konstytuanta
konstytuanta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. organ (zgromadzenie uchwałodawcze) powoływany w celu opracowania i uchwalenia konstytucjii; zob. też konstytuanta w Wikipedii
- (1.2) nazwa parlamentów niektórych krajów[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konstytuanta konstytuanty dopełniacz konstytuanty konstytuant celownik konstytuancie konstytuantom biernik konstytuantę konstytuanty narzędnik konstytuantą konstytuantami miejscownik konstytuancie konstytuantach wołacz konstytuanto konstytuanty
- przykłady:
- (1.1) 27 listopada Konstytuanta poszła dalej i przyjęła ustawę podpisaną przez króla, na mocy której księża mieli obowiązek złożenia przysięgi na ustawę cywilną.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zgromadzenie konstytucyjne
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1-2) organ, zgromadzenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konstytucjonalista mos, konstytucyjność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) constituent assembly, constitutional assembly
- esperanto: (1.1) konstitucifara asembleo, konstitucianta kunveno, pot. konstituciantaro
- źródła:
- ↑ Hasło „Konstytuanta” w: Wikipedia.
- ↑ Andrzej Chwalba, Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.