konstantynopolitańczykowianeczka

konstantynopolitańczykowianeczka (język polski)

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˌkɔ̃w̃stãntɨ̃nɔpɔlʲitãj̃n͇t͡ʃɨkɔvʲjãˈnɛt͡ʃka], AS: [kõũ̯stãntỹnopolʹitãĩ ̯ṇčykovʹi ̯ãnečka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.• i → j; podział przy przenoszeniu wyrazu: kon•stan•ty•no•po•li•tań•czy•ko•wia•necz•ka

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztucznie utworzone słowo, mające być w zamierzeniu najdłuższym wyrazem polskim i oznaczające rzekomo: młoda mieszkanka miasta Konstantynopol (współcz. Stambuł)

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konstantynopolitańczykowianeczka	konstantynopolitańczykowianeczki
dopełniacz	konstantynopolitańczykowianeczki	konstantynopolitańczykowianeczek
celownik	konstantynopolitańczykowianeczce	konstantynopolitańczykowianeczkom
biernik	konstantynopolitańczykowianeczkę	konstantynopolitańczykowianeczki
narzędnik	konstantynopolitańczykowianeczką	konstantynopolitańczykowianeczkami
miejscownik	konstantynopolitańczykowianeczce	konstantynopolitańczykowianeczkach
wołacz	konstantynopolitańczykowianeczko	konstantynopolitańczykowianeczki

przykłady:: (1.1) Mała konstantynopolitańczykowianeczka tańczy na moście nad Bosforem.

etymologia:: pol. Konstantynopol + -czyk + -anka; por. neapolitańczyk, berlińczyk • Habsburżanka • t. zdrobn. -czka: Haneczka

Gdyby słowo było utworzone poprawnie, brzmiałoby: konstantynopolitaneczka (od konstantynopolitanka, czyli „mieszkanka Konstantynopola”, a tutaj utworzone jakby od konstantynopolitańczykowianka; analogicznie: „mieszkanka Neapolu” to neapolitanka, nie zaś neapolitańczykowianka).
zob. też Hottentottenstottertrottelmutterbeutelrattenlattengitterkofferattentäter w Wikipedii

angielski: (1.1) young girl of Constantinople
duński: (1.1) lille pige boende i Konstantinopel
esperanto: (1.1) konstantinopolanineto
francuski: (1.1) jeune habitante de Constantinople
niemiecki: (1.1) junge Bewohnerin von Konstantinopel