konstantynopolitańczykowianeczka

konstantynopolitańczykowianeczka (język polski)

wymowa:

wymowa, IPA: [ˌkɔ̃w̃stãntɨ̃nɔpɔlʲitãj̃n͇ʧ̑ɨkɔvʲjãˈnɛʧ̑ka], AS: [kõũ̯stãntỹnopolʹitãĩ ̯ṇčykovʹi ̯ãnečka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nieistniejące słowo przyjęte w języku polskim jako żart dotyczący tworzenia wyrazów pochodzących od łączenia kilku krótszych słów, tłumaczone jako: młoda mieszkanka miasta Konstantynopol (wsp. Stambuł)

odmiana:

przykłady:

(1.1) Mała konstantynopolitańczykowianeczka tańczy na moście nad Bosforem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

Konstantynopol + -czyk (por. neapolitańczyk, berlińczyk) + -anka (por. Habsburżanka, dodatkowo w wersji zdrobn. -czka, por. Haneczka)

uwagi:

• Gdyby słowo to miało być ułożone poprawnie, brzmiałoby: „konstantynopolitaneczka” (od „konstantynopolitanka” czyli „mieszkanka Konstantynopola”, a nie jak chcieliby autorzy tego żartu: od „konstantynopolitańczykowianka”). Analogicznie: mieszkanka Neapolu to neapolitanka a nie neapolitańczykowianka.
• Przykład neologizmu, w tym przypadku zbudowanego w celu skonstruowania wyrazu, który miałby jak największą długość (w tym wypadku - 32 litery): zob. też Hottentottenstottertrottelmutterbeutelrattenlattengitterkofferattentäter w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) young girl, inhabitant of Constantinople
• duński: (1.1) lille pige boende i Konstantinopel
• esperanto: (1.1) konstantinopolanineto
• francuski: (1.1) jeune habitante de Constantinople
• niemiecki: (1.1) junge Bewohnerin von Konstantinopel

źródła: