konstanta
konstanta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃w̃ˈstãnta], AS: [kõũ̯stãnta], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konstanta konstanty dopełniacz konstanty konstant celownik konstancie konstantom biernik konstantę konstanty narzędnik konstantą konstantami miejscownik konstancie konstantach wołacz konstanto konstanty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konstatacja ż
- czas. konstatować ndk.
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „konstanta” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 437.
konstanta (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) stała
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konstanta konstantyy dopełniacz konstanty konstant celownik konstantě konstantám biernik konstantu konstanty wołacz konstanto konstanty miejscownik konstantě konstantách narzędnik konstantou konstantami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. konstantní
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Hasło zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
- źródła:
konstanta (esperanto)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo konstanta konstantaj akuzativo konstantan konstantajn
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: