konserwatyzm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konserwatyzm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔ̃w̃sɛrˈvatɨsm̥], AS[kõũ̯servatysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) postawa cechująca się przywiązaniem do tradycji, a niechęcią do zmian; zob. też konserwatyzm w Wikipedii
(1.2) polit. kierunek w polityce, popierający konserwatyzm (1.1)
(1.3) socjol. kierunek w myśli społecznej, mówiący o nieusuwalności zła z historii i życia człowieka
(1.4) jęz. postawa językowa, wg której nie powinno się wprowadzać innowacji językowych; zob. też Konserwatyzm (językoznawstwo) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. reakcjonizm, wstecznictwo, zachowawczość, tradycjonalizm
antonimy:
(1.1) postępowość, progresywizm, liberalizm
hiperonimy:
(1.1) nienowoczesność
hiponimy:
(1.1) akademizm, sarmatyzm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konserwatywność ż, konserwa ż, konserwatysta m, konserwatystka ż, konserwator m, konserwatorka ż, konserwacja ż
czas. konserwować ndk., zakonserwować dk.
przym. konserwatywny, konserwacyjny
przysł. konserwatywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. conservatisme[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.