konserwator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konserwator (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzem. szt. osoba konserwująca dzieła sztuki
(1.2) adm. urzędnik nadzorujący dobrostan obiektów zabytkowych
(1.3) adm. urzędnik nadzorujący dobrostan obiektów przyrodniczych
(1.4) techn. mechanik nadzorujący pracę maszyn i ich konserwację
(1.5) daw. urzędnik broniący stanu posiadania i zarządzający dobrami
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Zawieźmy rzeźbę do konserwatora w Gandawie.
(1.2) Otrzymaliśmy pozwolenie konserwatora na pomalowanie tych framug.
(1.3) Na wycięcie kasztanowca pozwolił konserwator przyrody.
(1.4) Cecylia zgłosiła konserwatorowi, że żarówka w windzie znowu mruga.
(1.5) Król ustanowił konserwatorami biskupstwa swych kuzynów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) artysta konserwator • konserwator dzieł sztuki / malarstwa
(1.2) miejski konserwator zabytkówwojewódzki konserwator zabytkówbiuro / urząd konserwatora • zalecenia konserwatora • zatwierdzony przez konserwatora
(1.3) główny / naczelny konserwator • konserwator ochrony przyrody / przyrodywojewódzkiego konserwator przyrody
synonimy:
(1.1) renowator, restaurator
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) urzędnik
(1.3) urzędnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konserwatornia ż, konserwatorstwo n
forma żeńska konserwatorka ż
przym. konserwatorski, konserwatywny
czas. konserwować
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. conservatorzachowujący, chroniący
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konserwator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.