konsekwencjalizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konsekwencjalizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔ̃w̃sɛkfɛ̃nˈʦ̑ʲjalʲism̥], AS[kõũ̯sekfẽncʹi ̯alʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.wygł.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. teoria etyczna, zgodnie z którą czyny należy oceniać po ich konsekwencjach; zob. też konsekwencjalizm w Wikipedii[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konsekwencja ż
przym. konsekwentny
przysł. konsekwentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Popularna Encyklopedia, Wydawnictwo Olesiejuk, Ozarów Mazowiecki 2010, ISBN 978-83-7708-286-7, s. 352.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.