konkordat

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: konkordaatKonkordatkonkordát

konkordat (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔ̃ŋˈkɔrdat], AS[kõŋkordat], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk-  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. układ pomiędzy Stolicą Apostolską a państwem regulujący stanowisko prawne Kościoła katolickiego w danym państwie; zob. też konkordat w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) podpisać / ratyfikować / wypowiedzieć / zerwać konkordat
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Konkordia ż
zdrobn. konkordacik mrz
przym. konkordatowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. concordat[1] < łac. concordare[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1998, s. 117.

konkordat (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) polit. konkordat[1]
odmiana:
(1.1) ett konkordat, konkordatet, konkordat, konkordaten
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konkordat” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.