koniuch

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koniuch (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. parobek doglądający koni[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkoniuchkoniuchowie
dopełniaczkoniuchakoniuchów
celownikkoniuchowikoniuchom
biernikkoniuchakoniuchów
narzędnikkoniuchemkoniuchami
miejscownikkoniuchukoniuchach
wołaczkoniuchukoniuchowie
depr. M. i W. lm: (te) koniuchy[2][3]
przykłady:
(1.1) Kazaliśmy koniuchowi wyprowadzić klaczki na pastwisko.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) koniucha
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) sługa, służący
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koniucha mos, konisko n, koń mzw, koniuszy mos, koniowate nmos
przym. koński, koniowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. koń + -uch
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koniuch” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koniuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koniuch” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=koniuch&oldid=8294026”