koniarz
koniarz (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. miłośnik koni[1][2]
- (1.2) pot. znawca koni[1]
- (1.3) pot. hodowca koni[1]
- (1.4) pot. handlarz końmi[1]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniarz koniarze dopełniacz koniarza koniarzy / rzad. koniarzów[3] celownik koniarzowi koniarzom biernik koniarza koniarzy / rzad. koniarzów narzędnik koniarzem koniarzami miejscownik koniarzu koniarzach wołacz koniarzu koniarze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koń m, koniowate nmos, konik m, konnica ż, koniuszy m
- przym. koniowaty, koński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) horseman
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3
Hasło „koniarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „koniarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
