konformizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konformizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) socjol. psych. bezkrytyczne podporządkowywanie się normom, wartościom i poglądom uznanym za obowiązujące w danej grupie[1]; zob. też konformizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) W niektórych sytuacjach bezrefleksyjny konformizm może być tragiczny w skutkach, trzeba pamiętać, że czasem warto pozwolić sobie na zachowanie nonkonformistyczne[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezrefleksyjny konformizm • konformizm informacyjny / normatywny
synonimy:
(1.1) oportunizm
antonimy:
(1.1) nonkonformizm, antykonformizm, buntowniczość, bezkompromisowość, pryncypialność
hiperonimy:
(1.1) postawa, wyrachowanie[4]
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konformista m, konformistka ż
przym. konformistyczny
przysł. konformistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. conformism, franc. conformisme, niem. Konformismus < łac. conformate → ' upodabniać, ukształtować'[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konformista” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. Marta Stolarska, Konformizm - sztuka ulegania.
  4. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „konformizm” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.