konfidentka

konfidentka (język polski)

konfidentka (1.3)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃nfʲiˈdɛ̃ntka], AS: [kõnfʹidẽntka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pejor. agentka wywiadu, tajna współpracowniczka np. policji

(1.2) daw. kobieta zaufana, powierniczka tajemnic

(1.3) podwójne krzesło, popularne w okresie drugiego cesarstwa francuskiego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konfidentka	konfidentki
dopełniacz	konfidentki	konfidentek
celownik	konfidentce	konfidentkom
biernik	konfidentkę	konfidentki
narzędnik	konfidentką	konfidentkami
miejscownik	konfidentce	konfidentkach
wołacz	konfidentko	konfidentki

przykłady:

(1.1) Nieliczne Żydówki, które wbrew zarządzeniu i groźbie kary śmierci nosiły futrzane okrycia, były powszechnie postrzegane jako kolaborantki i konfidentki gestapo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) konfidentka ochrany / gestapo / NKWD / UB / SB

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) agentka, donosicielka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konfidencja ż, konfidencjonalność ż

forma męska konfident m

przym. konfidencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: konfident

źródła: