konduktorka

konduktorka (język polski)

konduktorki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃ndukˈtɔrka], AS: [kõnduktorka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: konduktor

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konduktorka	konduktorki
dopełniacz	konduktorki	konduktorek
celownik	konduktorce	konduktorkom
biernik	konduktorkę	konduktorki
narzędnik	konduktorką	konduktorkami
miejscownik	konduktorce	konduktorkach
wołacz	konduktorko	konduktorki

przykłady:

(1.1) Kasjer nie miał mi wydać ze stówy i musiałem kupić bilet u konduktorki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. konduktor

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. konduktor

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: konduktor

• białoruski: (1.1) кандуктарка ż
• bułgarski: (1.1) кондукторка ż
• czeski: (1.1) průvodčí ż
• litewski: (1.1) palydovė ż
• rosyjski: (1.1) кондукторша ż
• węgierski: (1.1) kalauznő

źródła: