kondukcik

kondukcik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od kondukt

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kondukcik	kondukciki
dopełniacz	kondukciku	kondukcików
celownik	kondukcikowi	kondukcikom
biernik	kondukcik	kondukciki
narzędnik	kondukcikiem	kondukcikami
miejscownik	kondukciku	kondukcikach
wołacz	kondukciku	kondukciki

przykłady:

(1.1) To nie kondukt, lecz tylko mały kondukcik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kondukt m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. kondukt + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kondukt

źródła: