Przejdź do zawartości

koncyliacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koncyliacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃nt͡sɨˈlʲjat͡sʲja], AS[kõncylʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. działanie zmierzające do pojednania dwóch stron
(1.2) praw. metoda rozwiązywania sporów międzynarodowych przy pomocy komisji pojednawczej
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) mediacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koncyliacyjność ż, koncyliaryzm m
przym. koncyliacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: