komplikation

komplikation (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) komplikacja

(1.2) med. powikłanie

odmiana:

(1) en komplikation, komplikationen, komplikationer, komplikationerne

przykłady:

(1.2) Patienten lider af kardiologiske komplikationer. → Pacjent cierpi na kardiologiczne powikłania.

(1.2) Kejsersnit foretages, hvis der opstår komplikationer ved en fødsel. → Cesarskie cięcie wykonuje się, jeśli podczas porodu wystąpią powikłania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komplicerthed

czas. komplicere

przym. kompliceret

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. komplicere

uwagi:

źródła:

komplikation (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) komplikacja

odmiana:

(1.1) en komplikation, komplikationen, komplikationer, komplikationerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. komplicera

przym. komplicerad

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: