komplanacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

komplanacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] ​?/i, IPA: [ˌkɔ̃mplãˈnaʦ̑ʲja], AS: [kõmplãnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. praw. ugoda między stronami sporu
odmiana:
przykłady:
(1.1) A może to był swojego czasu jaki wielki posesjonat, który skupował dobra drogą licytacyj, subhastacyj, komplanacyj, transakcyj i cesyj?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ William Shakespeare: Hamlet, akt V, scena I
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=komplanacja&oldid=3855936”