komizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

komizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈkɔ̃mʲism̥], AS: [kõmʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zespół cech jakiejś osoby lub sytuacji budzący wesołość
odmiana:
(1.1) blm[1],
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkomizmkomizmy
dopełniaczkomizmukomizmów
celownikkomizmowikomizmom
biernikkomizmkomizmy
narzędnikkomizmemkomizmami
miejscownikkomizmie[2]komizmach
wołaczkomizmie[2]komizmy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. komiczny
przysł. komicznie
rzecz. komik m, komedia ż, komediant m, komediantka ż, komiczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „komizm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=komizm&oldid=8030673”