komandytowy
komandytowy (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik komandytowy komandytowa komandytowe komandytowi komandytowe dopełniacz komandytowego komandytowej komandytowego komandytowych celownik komandytowemu komandytowej komandytowemu komandytowym biernik komandytowego komandytowy komandytową komandytowe komandytowych komandytowe narzędnik komandytowym komandytową komandytowym komandytowymi miejscownik komandytowym komandytowej komandytowym komandytowych wołacz komandytowy komandytowa komandytowe komandytowi komandytowe
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. komandyta m, komandytariusz m, komandytor m, komandytarium n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. komandyta < fra commandite < wł. accomandita[1]
- uwagi:
- (1.1) Wyraz używany jedynie jako składnik terminów złożonych[1]
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) komanditario
- słowacki: (1.1) komanditný
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „komandytowy” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
