koja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koja (język polski)[edytuj]

koja (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkɔja], AS[koi ̯a] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mar. łóżko na statku
(1.2) gwara więzienna dowolna prycza lub łóżko
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Personel łodzi podwodnej śpi na niewygodnych kojach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zob. łóżko
(1.2) gwara więzienna kojo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Koje → koja (1.1)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łóżko
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „koja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, t. I, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 297.

koja (język litewski)[edytuj]

koja (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. noga
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kojinė, kojūkas, kojūgalis
przym. kojinis
związki frazeologiczne:
melo trumpos kojosarklys turi keturias kojas ir tai kartais suklumpa
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Litewski - Części ciała
źródła:

koja (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) chata, szałas[1]

czasownik nieprzechodni

(2.1) buchnąć się, uderzyć w kimono[2]
odmiana:
(1.1) en koja, kojan, kojor, kojorna
(2.1) att koja, kojar, kojade, kojat, koja!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) hundkoja
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 247.